Η Γενετική της Γεωπολιτικής Ι (Ιούνιος 2019)

 

Προς το συμφέρον των χωρών της Αιγύπτου, Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου είναι η συνεργασία για τα ενεργειακά. Ο αγωγός που θα περνάει βόρεια της Αιγύπτου, ανατολικά του Ισραήλ, νότια της Κύπρου, κατόπιν μέσω Κρήτης κι Ηγουμενίτσας θα καταλήγει στην ΕΕ καταδεικνύει του λόγου το αληθές.

Όμως αυτή η πραγματικότητα δεν σημαίνει πως πρέπει να δούμε την ιστορία μέσα από έναν παραμορφωτικό φακό. Άλλο η επιστήμη κι άλλο τα οικονομικά συμφέροντα. Ή μήπως δεν είναι έτσι, λαμβάνοντας υπόψη το πρόβλημα που ανέκυψε αναφορικά με την επιστημονική διαστρέβλωση που για χρόνια είχε προωθηθεί όσον αφορά στη δήθεν ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή; Να είναι άραγε ανάλογης υφής κι οι πρόσφατες (2017) γενετικές μελέτες για την (κατά 90% ;!) σημιτική καταγωγή Μινωιτών τε και Μυκηναίων; Ανησυχίες εγείρονται όταν παραβλέπονται οι ανθρωπολογικές διαπιστώσεις του Άρη Πουλιανού, οι οποίες ανάγονται στο 1961, 1971 ή / και 2004 όσον αφορά την αυτόχθονα καταγωγή μάλιστα ήδη από την παλαιολιθική εποχή όλων των Ελλήνων (όπως βεβαίως και των Κρητών).

Την ίδια ώρα η ΑΕΕ αποδεδειγμένα δεν έχει πρόβλημα να αναφερθεί σε οποιοδήποτε νεότερο στοιχείο τυχόν προκύπτει, ιδίως όταν αυτό είναι και τεκμηριωμένο. Έτσι, σε ανύποπτο χρόνο έγινε μνεία τόσο στο ολοκαύτωμα των Εβραίων στο βιβλίο «Ανατροπές» της Δάφνης Πουλιανού, 2006 (σελ. 142), όσο και στις πιθανά ευεργετικές πρακτικές της περιτομής, την ώρα που είναι γνωστό πως ουδέποτε αυτές οι ιατρικές μέθοδοι έχουν υιοθετηθεί από τη συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, ημών συμπεριλαμβανομένων. Το 2012 συμμετείχαμε με ανακοίνωση σχετικά με την ιστορική αλληλουχία των γεγονότων που αντικατοπτρίζεται στο μύθο του Άβελ και Κάιν.

Τα προαναφερόμενα αποδεικνύουν πως δεν στεκόμαστε σε προκαταλήψεις. Όταν όμως η γενετική δεν λαμβάνει υπόψη τα υφιστάμενα παλαιο-ανθρωπολογικά δεδομένα, δεν μπορεί παρά κάποιο «λάκκο» να ’χει η φάβα.

            Με βάση τ’ ανωτέρω, δεν είναι γνωστό εάν η γεωπολιτική στρατηγική επιβάλει τη «νέα» επιστημονική άποψη περί της προαναφερμένης σημιτικής καταγωγής, προκειμένου ενδεχομένως να αναδειχθούν επίσης δεσμοί αίματος ώστε να προχωρά ακόμα πιο απρόσκοπτα η ως άνω ενεργειακή συνεργασία. Όμως δεν είναι έτσι που χτίζονται οι σχέσεις καλής γειτονίας κι αμοιβαίας αλληλοϋποστήριξης. Για μας δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τόσο οι Ελληνοκύπριοι όσο και Τουρκοκύπριοι είναι της ίδιας ανθρωπολογικής σύνθεσης, καθώς κι ότι κατ’ ανάγκη στην ιστορική τους διαδρομή είχαν ανθρωπολογικές άρα και γενετικές επιδράσεις από τη Μέση Ανατολή, τη σημερινή νότια Τουρκία και την Ελλάδα περίπου κατά το 1/3 όσον αφορά εκάστη περιοχή. Το να υποστηρίζεται όμως η σημιτική καταγωγή των Μινωιτών και των Μυκηναίων, αυτό δεν «πατάει» σε πραγματικά επιστημονικά δεδομένα, κυρίως επειδή δεν λαμβάνεται υπ’ όψη ότι σε όλη την ανατολική Μεσόγειο υπήρχαν πληθυσμοί ήδη από την παλαιολιθική εποχή.

Προ 20ετίας στο ιατρικό περιοδικό «Tissue Antigens» (: Αντιγόνα Ιστών - τ. 53, Ιανουάριος 1999), είχε δημοσιευθεί ένα άρθρο 10 καθηγητών Παν/μίου, 3 Ελλήνων και 7 αλλοδαπών, όπου «διατυπώνεται» ότι… οι Κρήτες συγγενεύουν περισσότερο με τους Βέρβερους, τους Σημίτες και τους Γιαπωνέζους, παρά με τους υπόλοιπους Έλληνες. Σύμφωνα με τον Άρη Πουλιανό, αυτά παθαίνει κανείς όταν δεν συμβουλεύεται τη βιβλιογραφία και γενικότερα τις προηγούμενες έρευνες. Σε κάθε προσπάθεια μελέτης σύγχρονων πληθυσμών, είναι απαραίτητο να λαμβάνονται υπόψη τα στοιχεία της Φυσικής Ανθρωπολογίας. Σ’ αντίθετη περίπτωση είναι εύκολο να καταλήξει κανείς σε επισφαλή συμπεράσματα.

Συνεπακόλουθα των ανωτέρω η Ανθρωπολογία μιλάει για μακραίωνη εντοπιότητα, ενώ αντίθετα η γενετική κάνει λόγο βασικά για μεταναστεύσεις στο τέλος της νεολιθικής εποχής από τη Βόρεια Αφρική ή τη Μέση Ανατολή. Προφανώς χρειάζεται η συλλογή ακόμα περισσότερων δεδομένων, όχι όμως και να παραγνωρίζονται οι προηγούμενες έρευνες, διότι έτσι δημιουργούνται τεράστια ερωτηματικά. Γι’ αυτό μελλοντικά ευχόμαστε να γίνουν όλες οι απαραίτητες συγκριτικές πληθυσμιακά μελέτες, τα συμπεράσματα των οποίων όμως δεν πρέπει να «τύχει» και ξαναλλάξουν όταν λ.χ. τελειώσουν τα ενεργειακά αποθέματα.

            Ο Άρης Πουλιανός επανειλημμένα έχει πει ότι η γενετική βρίσκεται ακόμα στα σπάργανα και μόνο σε κάποιες 10τίες θα είναι ίσως σε θέση ν’ αποδώσει καρπούς. Παρόμοιες απόψεις έχει διατυπώσει και ο γενετιστής καθηγητής στις ΗΠΑ κ. Γιώργος Σταματογιαννόπουλος: Η διάνοια είναι συνυφασμός γονιδίων και περιβάλλοντος. Η διανόηση είναι πολυγονιδιακή. Μπορεί κανείς να υποθέσει ότι ύστερα από 100 χρόνια θα ξέρουμε τη σύσταση των γονιδίων της διάνοιας των προγόνων μας που δημιούργησαν τον κλασσικό πολιτισμό. Έτσι γίνεται φανερό πως όσο οι πρώιμες κι ως εκ τούτου βιαστικές προσπάθειες της μοριακής βιολογίας δεν διασταυρώνονται μ’ εκείνα της ανθρωπολογίας (π.χ. ακόμα και για λόγους καθαρά επαλήθευσης), τόσο τα συμπεράσματα της γενετικής θα μένουν έωλα ως επιστημονικά κολοβά.

            Το γεγονός ότι ο εκ Μάνης προερχόμενος Γ. Σταματογιαννόπουλος είχε αποδεχθεί ένα αμερικάνικο διαβατήριο δείχνει ότι κατ΄ ανάγκη (εξ αιτίας όρκου) υπηρέτησε πρωταρχικά τα συμφέροντα της νέας του πατρίδας. Αφετέρου εμφανίζεται να μην του πολυαρέσει ο ρωσοσπουδαγμένος Πουλιανός, ο οποίος στη ΝΥ δεν πήρε την αμερικάνικη υπηκοότητα (παρόλο που μπορούσε, καθότι την είχαν λάβει οι γονείς του), ενώ και στην Τασκένδη ήταν από τους λίγους εξόριστους που δεν πήρε ούτε τη σοβιετική ιθαγένεια. Στις μεν ΗΠΑ κυκλοφορούσε με το ελληνικό του διαβατήριο, στη δε τ. ΕΣΣΔ με τα χαρτιά του πολιτικού πρόσφυγα από την Ελλάδα. Έτσι, δεν πρέπει να είναι τυχαίο που ο Γ. Σταματογιαννόπουλος κατ’ εξακολούθηση παρασιωπά τον Άρη Πουλιανό. Εξάλλου, ανάμεσα στους συναρθρογράφους της ανωτέρω δημοσίευσης του 2017, πέρα από τον κ. Σταματογιαννόπουλο, συγκαταλέγεται επίσης ένας σφοδρός αντίπαλος του Πουλιανού, ο οποίος επί Μελίνας Μερκούρη διετέλεσε επίσης επί 10ετίες Γενικός Διευθυντής της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, της οποίας πάντως η δράση ελέγχεται ως όχι ιδιαίτερα εθνική.

Στο ανωτέρω βιβλίο της Δάφνης Πουλιανού «Ανατροπές» 2006 (σελ. 387-9) αναφέρεται η κατ’ οίκον επίσκεψη επί χούντας ενός Εβραίου τραπεζίτη, ο οποίος προέτρεπε τον Άρη Πουλιανό ν’ αλλάξει τα συμπεράσματά του περί της αυτοχθονίας των Κρητών. (Να υποτεθεί ότι κάποιοι γνώριζαν ήδη από τότε για τ’ αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στην περιοχή); Σ' αντάλλαγμα θα είχε στη διάθεσή του όσα χρήματα ήθελε. Αρνήθηκε βέβαια λέγοντας: Ο Κρητικός λαός είναι αυτόχθων. Είναι άνθρωποι αυτού του τόπου, γεννημένοι από αυτά τα χώματα. Δεν είναι ουρανοκατέβατοι, ούτε ήρθαν από άλλα μέρη.

Αν είναι δυνατόν σε έναν από τους μεγαλύτερους ανθρωπολόγους του κόσμου, που θυσίασε τα πάντα για χάρη της επιστήμης, να γίνονται τέτοιες προτάσεις. Αυτόν που μελέτησε πάνω από 20.000 ανθρώπους, από τους Βάσκους της Ισπανίας έως τους Άϊνου της Ιαπωνίας, χτενίζοντας το γεωγραφικό χώρο από τον Ειρηνικό μέχρι τον Ατλαντικό ωκεανό. Δυο-τρεις ανθρωπολόγοι στην ιστορία των ανθρωπολογικών ερευνών σ' όλο τον κόσμο, έχουν συγκεντρώσει τόσο πολύ υλικό κι από τόσες εθνότητες. Ο επισκέπτης απογοητευμένος έφυγε, ενώ ο Πουλιανός «χάνει» μια ακόμα ευκαιρία να αποκτήσει μεγάλα ποσά, που τα χρειαζόταν για τις ανασκαφές και τις εκδόσεις των βιβλίων του. Τότε, σαν νεόφερτος από το εξωτερικό κι άνεργος, είχε μεγάλη ανάγκη από χρήματα. «Ξεροκέφαλος» όπως πάντα. «Ήταν λάθος» είχαν πει μερικοί φίλοι. Ο Άρης έχει άλλη γνώμη:

— Θα είχα χρήμα, δεν θα μπορούσα όμως να πω ελεύθερα τη γνώμη μου για τις επιστημονικές μου θέσεις. Καμία Κυβέρνηση δεν έσκυψε να δει το πρόβλημα σε βάθος. Ο Ανδρέας με κυνήγησε, ο Σημίτης κράτησε σιωπή ιχθύος. Ο Κώστας Καραμανλής δεν ασχολήθηκε. Γιατί; Είναι τυχαίο που οι σύμβουλοί τους με αντιμάχονται; Από άγνοια στα ανθρωπολογικά θέματα, πεπεισμένοι για τις θεωρίες του Φαλμεράγιερ ή άλλοι από πιο πάνω τους επηρεάζουν;

Το παραπάνω συμπέρασμα για την εντοπιότητα των Κρητικών επισφραγίστηκε ακόμα περισσότερο από το μοναδικό κρανίο του μινωικού μικροκέφαλου, που ο Πουλιανός εντόπισε στο υπόγειο του Μουσείου Ηρακλείου μέσα σε μια μικρή λάρνακα, από τις ανασκαφές του Ν. Πλάτωνα στο Ζάκρο. Τ’ αρχαιολογικά δεδομένα συνηγορούν στο ότι το άτομο ανήκε στην άρχουσα τάξη, ίσως κάποιο πρίγκιπα. Ένα μικρό κρανίο σε μέγεθος γροθιάς, που ήταν ξεκάθαρα συνέπεια ενδογαμίας, απορρίπτοντας κάθε άλλη εκδοχή για δήθεν έλευση της βασιλικής μινωικής οικογένειας από κάπου αλλού. (Η εξαιρετική σημασία που έχει το εύρημα αυτό γενικά για τη Βιολογία του Ανθρώπου, αυξάνεται από το γεγονός ότι βρέθηκαν 6-7 μικροκεφαλικά κρανία σ' όλο τον κόσμο).

Στη συνέχεα το κρανίο κατέληξε παράνομα στη Βιέννη στα χέρια του Ε. Μπράιτιγκερ (ενός πρώην αξιωματικού των SS) επί 25 ολόκληρα χρόνια. Το μελετούσε όλο αυτό τον καιρό; Ή μήπως η φυγάδευσή του ήταν ένα πρόσχημα, να εξαφανιστεί από προσώπου γης το σπάνιο αυτό παλαιο-ανθρωπολογικό εύρημα; Όταν το πληροφορήθηκε ο Πουλιανός, το ανέφερε στους αρμόδιους των Υπουργείων. Δεν ίδρωσε όμως τ’ αυτί κανενός. Έτσι αποτάθηκε στις δικαστικές Αρχές, οι οποίες εργάζονταν με περισσότερη συνείδηση από τους τιτλούχους των υπόλοιπων Υπουργείων. Μ' αγώνα πολλών ετών και δικά του έξοδα, επιτέλους, ο μικροκέφαλος επιστρέφει στα πάτρια εδάφη το 1997, στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο (όπου πάντως ούτε καν τον κάλεσαν στην αντίστοιχη τελετή). Αποκαλύπτεται έτσι για ποια συμφέροντα κόπτεται η Αρχαιολογική Υπηρεσία. Γι’ αυτά τα θέματα κανείς από τα Υπουργεία μας δεν ενδιαφέρθηκε μέχρι σήμερα, μόνος του παλεύει ο Πουλιανός ενάντια στις νεοελγίνειες συνήθειες.

Για τους κάτοικους όλου του Αιγαίου, με βάση ένα συνολικό δείγμα 3000 ατόμων, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο σύγχρονος πληθυσμός του, μαζί με την ενδοχώρα της Θράκης και της Μ. Ασίας, έμεινε αναλλοίωτος ανήκοντας στον αυτόχθονα αιγαιακό ανθρωπολογικό τύπο. Οι μεταναστεύσεις που έγιναν σε διάφορα χρονικά διαστήματα, επέφεραν ελαφρές αλλαγές, αλλά με τον καιρό αφομοιώθηκαν και δεν άλλαξαν τη μορφολογία του αρχικού τύπου. Οι επιδράσεις από άλλες περιοχές δεν ξεπερνούν το 1-3 %. Αυτή η ομοιογένεια προδίδει με τη σειρά της το γηγενές των κατοίκων στην ευρύτερη περιοχή, τουλάχιστον από την Άνω Παλαιολιθική εποχή, δηλ. πριν από 25.000 περίπου χρόνια.

Συμπληρωματικά με τα στοιχεία του Πουλιανού, ήρθε το 1987 κατά το 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο Παλαιοανθρωπολογίας στο Τορίνο, η ανακοίνωση του Ιταλού καθηγητή Ανθρωπολογίας Φ. Φακίνι. Η εργασία του αφορά στην ύπαρξη ανθρώπινου σκελετού από την Κρήτη 50.000 ετών, που παρουσιάζει μάλιστα τη μορφολογία του σύγχρονου ανθρώπου (Homo sapiens) και όχι του νεαντερτάλειου. Η είδηση ουδέποτε έφτασε στα ελληνικά ΜΜΕ, καθόσον το Υπουργείο Πολιτισμού επέδειξε μέχρι στιγμής τη συνηθισμένη του αδιαφορία.

 

Μια ένδειξη για την εξ ανατολών ανθρωπολογική επιρροή θα μπορούσε να είναι η δολιχοκρανία, η οποία βασικά απαντάται στον "Αιγαιακό" ανθρωπολογικό τύπο. Η δολιχοκρανία όμως είναι επίσης γνωστή από την παλαιολιθική εποχή. Στα όρια μάλιστα της υπερδολιχοκρανίας βρίσκεται κι ο 700.000 ετών Αρχάνθρωπος από το σπήλαιο Πετραλώνων Χαλκιδικής, ο πρόγονος όλων των Ευρωπαίων (Σημιτών συμπεριλαμβανομένων). Η διαδικασία της «βραχυκεφαλοποίησης» σε κατοπινές (νεολιθικές κυρίως) εποχές παραμένει ακόμα άγνωστο κατά πόσο οφείλεται σε επιρροές του "Ηπειρωτικού" ανθρωπολογικού τύπου ή σε νέες πολιτισμικές συνήθεις (όπως π.χ. το φάσκιωμα). Το ζήτημα λοιπόν είναι αρκετά σύνθετο κι οπωσδήποτε δεν μπορεί να είναι μόνο γενετιστές κι οι αρχαιολόγοι αρμόδιοι σχετικά, ιδίως όταν πολλοί εξ αυτών δυστυχώς συνεχίζουν να διαχειρίζονται και μάλιστα με τη βούλα του νόμου ζητήματα παλαιοανθρωπολογίας κι ακόμα αρέσκονται ή / και προτρέπονται να πολεμούν και δη λυσσαλέα κάθε «πουλιανική» προσπάθεια.

 

Κατά συνέπεια των παραπάνω, φίλοι-φίλοι ναι και με κάθε λαό, χωρίς όμως οψέποτε να χρειαστεί η επίκληση στο υπόλοιπο επίσης μέρος του ρητού.

 

 

ΥΓ: Στη σελίδα 388 του προαναφερόμενου βιβλίου της Δάφνης Πουλιανού «Ανατροπές» 2006, υπάρχει μια μαντινάδα αφιερωμένη από τον Νίκο Αρβανίτη το 1971 στις ανθρωπολογικές μελέτες της Κρήτης.

 

 

 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ