Ποίηση αφιερωμένη 2-10-1971 στον Άρη Πουλιανό και την Ανθρωπολογία από τον Νίκο Αρβανίτη (πρβλ. επίσης «Ανατροπές», 2006, σελ. 388)
Στον φίλο Άρη Πουλιανό
πρώτο ανθρωπολόγο,
που Κρήτη κι Ελλάδα τίμησε
σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Μπροστά σε κόπο δεν δειλιά
ούτε σε δυσκολία,
με μόχθο ακαταπόνητο
δίνει πολλά βιβλία.
Μ’ επιστημονική οδό
κι άφθαστη μαεστρία,
δείχνει πως η «φυλή» δεν άλλαξε
μέσα στην ιστορία.
Από τη Νεολιθική εποχή
εδώ είναι η αξία,
οι σκελετοί μιλήσανε
κόκκαλα και κρανία.
Στον τύπο τον αιγαιακό
ανήκουν θετικά,
ναι μένουν αναλλοίωτα
στου χρόνου τη φθορά.
Ο Γκόρντον
διαψεύδεται
γράφοντας για τους Κρήτες,
αυτός τους θέλει Φοίνικες,
τους λέει και Σημίτες.
Μινωικός πολιτισμός
άπλωσε στις Μυκήνες,
Σπάρτη Λυκούργο γέννησε
και Σόλωνα οι Αθήνες.
Ας μάθη ο κάθε Έλληνας
τη ρίζα της γενιάς του,
και όλα τα βιβλία του
ας δώσει στα παιδιά του.
Σαν Κρητικός, σαν Έλληνας
μ’ αγάπη και φιλία,
εύχομαι καλή πρόοδο
στην Ανθρωπολογία.