Γεια σου Νίκε Κούνδουρε

Έφυγε από τη ζωή 22-2-2017 ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες, ο οποίος υπήρξε επίσης επιστήθιος φίλος του Άρη Πουλιανού. Μετά την επιστροφή του Νίκου από το Παρίσι, όταν ακόμα έμενε στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, σαν γείτονες συχνά επισκέπτονταν ο ένας τον άλλο. Ο Κούνδουρος είχε εξάλλου τιμήσει με την παρουσία του τον Άρη σε διάφορες περιστάσεις, όπως 28-10-1998 στο γάμο του γιού του στην αίθουσα εκδηλώσεων του συλλόγου «Αργοναύται - Κομνηνοί», Δαβάκη 10.

Το φθινόπωρο του 2010 που ο Νίκος είχε υποστεί την τρομακτική επίθεση στο σπίτι του, εκφράσαμε από τούτες τις ιστοσελίδες τη συμπαράστασή μας. Λίγες μέρες νωρίτερα είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον τ. Υπουργό κ. Ευάγγελο Βενιζέλο ρωτώντας: Γιατί το Υπουργείο Πολιτισμού κυνηγάει τόσο πολύ τον φίλο μου Άρη Πουλιανό; Δεν θα έπρεπε να είμαι περήφανος Κρητίκαρος που από πάππου προς πάππου βαστάω από τα άγια χώματα του όμορφου νησιού μας; Η απάντηση ήταν: Μην ασχολείσαι εσύ μ’ αυτά.

Αμέσως μετά την επίθεση, τον επισκεφτήκαμε στην εντατική του νοσοκομείου «Γεννηματάς». Εκεί, σε μια προσπάθεια να τον τονώσουμε με διάφορα αστεία, κατορθώσαμε να τον κάνουμε να χαμογελάσει. Αργότερα τον συναντήσαμε αρκετές φορές, βασικά στο σπίτι του Δικαίαρχου 1, όπου αναγκαστικά πλέον περπατούσε συχνά υποβοηθούμενος από μπαστούνι.

Ένοπλη επίθεση "ληστή" υπέστη 1,5 χρόνο αργότερα επίσης ο Άρης Πουλιανός 8-3-2012. Αυτή την ταλαιπωρία του φίλου του είχε πάρει προσωπικά ο Κούνδουρος και μεσολάβησε για βοήθεια στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Παρά τις δυσκολίες μετακίνησης πήγε την άνοιξη του 2012 στα γραφεία του γνωστού δημοσιογράφου της «Ζούγκλας» επί της οδού Πηγών & Ερυμάνθου Νέας Κηφισιάς (17^ο χλμ. Αθηνών – Λαμίας). Ως αποτέλεσμα προέκυψε το μοναδικό, μέχρι και τώρα, αντίστοιχο ρεπορτάζ. Λόγω του σημερινού αφιερώματος παρατίθεται εξάλλου εδώ σε κειμενογραφική μορφή η αναφορά του γνωστού ανθρωπολόγου στην εναντίον του επίθεση από οπλοφόρο την άνοιξη του 2012.

Με προσωπική επίσης παρέμβαση του Νίκου Κούνδουρου είχε παραχωρηθεί η μια από τις δύο κινηματογραφικές αίθουσες του Ελληνικού Κένρρου Κινηματογράφου, για την πρώτη γενική καταστατική συνέλευση του συλλόγου «Δημοκληροκρατία», του οποίου ήταν ιδρυτικό μέλος.

Στους καλλιτεχνικούς κύκλους είναι γνωστός βασικά σαν σκηνοθέτης. Υπήρξε όμως επίσης συγγραφέας, ζωγράφος, αλλά και γλύπτης. Με «κρυφή» αγάπη μιλούσε για το πανέμορφο, μεγάλων διαστάσεων, μπρούτζινο άγαλμά του με θέμα την αρπαγή της Ευρώπης.

Ο ίδιος είχε πει ότι οι «ληστές» είχαν έρθει με σκοπό να σκοτώσουν, μια και τον είχαν αφήσει στο σπίτι μισοπεθαμένο. Υπάρχει η πικρή αίσθηση πως ένα από τα σύμβολα της Ελλάδας, που γλύτωσε από το θάνατο κατά τα Δεκεμβριανά του 1944, δεν μπόρεσε να ξεπεράσει εντελώς την (εντός ή / κι εκτός εισαγωγικών) επίθεση των επίδοξων «ληστών», χωρίς την οποία σίγουρα θα ζούσε ακόμα πολλά, αν και «ενοχλητικά» για κάποιους, χρόνια…

Στην πρώτη διάλεξη που είχε δώσει ο Άρης Πουλιανός μετά τον επαναπατρισμό του στην Ελλάδα από τη Μόσχα, για την Προέλευση των Ελλήνων στο Φιλολογικό Σύλλογο «Παρνασσός» τον Φεβρουάριο του 1965 (ακριβώς πριν από 52 χρόνια), ο Κούνδουρος ήταν παρών.

Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη.

Ο Νίκος Κούνδουρος συγχαίρει τον Άρη Πουλιανό μετά την ομιλία στον «Παρνασσό» το 1965.

(Αριστερά, διακρίνεται ο τελειόφοιτος μαθητής τότε Λυκείου και μετέπειτα πρόεδρος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, καθηγητής Χρ. Στεφανάδης, από το βιβλίο Ανατροπες, σελ. 331).

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ