Απομαγνητοφώνηση
της
συνέντευξης
του Δ-ρα Άρη Ν. Πουλιανού
η οποία υπάρχει
στο ρεπορτάζ της
«Ζούγκλας» του 2012
Πριν ένα μήνα,
στις 8 του Μάρτη
το σούρουπο,
μαζί με τη
γυναίκα μου δέχτηκα
επίθεση από
ένοπλο
κουκουλοφόρο
στην κατοικία
μου που
βρίσκεται 200
μέτρα από το
σπήλαιο Πετραλώνων
Χαλκιδικής.
Του άρπαξα την
καραμπίνα,
ελαφρά
τραυματίστηκα,
μου έβαλαν 6
ράμματα στο
νοσοκομείο,
αλλά η γυναίκα
μου βρήκε
χρόνο και
κατάφερε να τρέξει
έξω για
βοήθεια…
- Εσείς ήρθατε αντιμέτωπος με τον δράστη δηλαδή κε Πουλιανέ;
- Ε
βέβαια, μα είχε
το όπλο εκείνος
και έριξε δύο
τουφεκιές
εναντίον μου.
Απαρχή όμως
όλων αυτών των
γεγονότων
είναι μια άλλη
μαύρη
επέτειος, εδώ
και ένα χρόνο
ακριβώς,
δηλαδή η αναίτια
και για
τεράστια βλάβη
του Ελληνικού Δημοσίου,
απομάκρυνσή
μου από το
σπήλαιο
Πετραλώνων
Χαλκιδικής στις
4 Απριλίου του '11,
κατ’ εντολήν
του Βαγγέλη
Βενιζέλου. Την
εποχή που
απομακρύνθηκα
παρουσία 30
ένστολων
αστυνομικών
είχα δύο βραδινούς
φύλακες και
συστήματα
ασφαλείας με
κάμερες έτσι
που επιτηρούσα
κι εγώ και
εκείνοι
ταυτόχρονα το
χώρο, ώστε να
μην μπορεί να
πλησιάσει
κανείς σε
ακτίνα 500 μέτρων.
Γι' αυτό ποτέ
πριν δεν είχε
συμβεί το
παραμικρό. Μετά
όχι μόνον
σταμάτησαν την
φύλαξη επειδή
δεν έχουν
λεφτά, γεγονός
για το οποίο το
Υπουργείο
Πολιτισμού
ούτε καν μπήκε
στον κόπο να με
ενημερώσει (σαν
ανασκαφέα
εννοώ του
χώρου για 45
χρόνια), αλλά
πέρσι το
καλοκαίρι μου
έφραξαν με
συρματόπλεγμα
την δεύτερη
οδό διαφυγής
του σπιτιού
μου, ένα
χωματόδρομο
που διαθέτει
το σπίτι μου
προς το βουνό,
δηλαδή δεν
μπορούσα να το
σκάσω. Επειδή
συνεχίζω να επιβλέπω
συνεχώς από
κοντά το έργο
μου στο χώρο
και εγγράφως
επισημαίνω τις
καταστροφές
που έχει υποστεί
εδώ και ένα
χρόνο.....