Ύστερα από την αδιανόητη εξωπέταξη του Άρη Πουλιανού 4 Απριλίου 2011 από
το σπήλαιο Πετραλώνων, και εξ αιτίας της απύθμενα βάρβαρης πρακτικής που ακολούθησε
στη συνέχεια το καθεστώς, "φυσική" κατάληξη ήταν η ένοπλη επίθεση
που δέχτηκε στην κατοικία του το ζεύγος Πουλιανού δίπλα στο σπήλαιο Πετραλώνων
8 Μαρτίου του 2012. Την περιγραφή των στιγμών που διαδραματίστηκαν
δίνει η ακόλουθη αναφορά-καταγγελία που απεστάλη την επομένη προς κάθε υπεύθυνο
ή / και συναρμόδιο:
ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΚΗ
ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΑΔΟΣ
Μη κερδοσκοπικός επιστημονικός φορέας
Πετράλωνα 9 Μαρτίου 2012, αρ. πρωτ. 1836
Προς: Α) Αστυνομικό Τμήμα Ν. Μουδανιών
(φαξ: 23730-23333)
Β) Δήμο Ν. Προποντίδας (φαξ: 23730-65794)
Γ) Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού (Γρ. Υπουργού,
φαξ: 210-8201430)
- Γενική Δ/νση Αρχαιοτήτων (δια της ΔΙΠΚΑ, φαξ: 210-201417)
Κοιν: 1) Υπουργό Προστασίας του Πολίτη (φαξ: 210-6929764)
2) Γεν. Αστυνομική Διεύθυνση
Κεντρικής Μακεδονίας (φαξ: 2310-559966)
Θέμα: Ένοπλη ληστεία στην κατοικία μου εντός του αρχαιολογικού χώρου Πετραλώνων
και αίτηση συνεχούς αστυνομικής προστασίας.
Αξιότιμοι κ. κ.,
Εχτές 8-3-2012 νωρίς το βράδυ (περί το σούρουπο)
στο σπίτι (ιδιοκτησίας του γιου μου) που διαμένω μετά της συζύγου μου (αμφότεροι
δημότες Ν. Προποντίδας), εισήλθε οπλισμένος κακοποιός με κυνηγετικό όπλο,
ο οποίος μου επετέθη μπροστά στην είσοδο. Φώναξα στη σύζυγό μου να φύγει αμέσως
από άλλη έξοδο, κάτι που έπραξε. Στη συνέχεια βγήκε από το μέρος που έφραξε
με συρματόπλεγμα το καλοκαίρι το ΥΠΠΟΤ (!…) προς το σπήλαιο Πετραλώνων, για
να μεταβεί στο χωριό και να φωνάξει βοήθεια, αφού γνώριζε ότι το σπήλαιο και
το Μουσείο μετά την καθ’ όλα αδικαιολόγητη απομάκρυνσή μου της 4-4-2011 δεν
φυλασσόταν πια. Εκεί είδε ένα κίτρινο αυτοκίνητο που φοβήθηκε ότι ανήκε στους
κακοποιούς και συνέχισε την οδοιπορία προς το χωριό. Αργότερα πληροφορήθηκα
ότι το αυτοκίνητο αυτό ανήκει στον Κ. Παπαδόπουλο (σημ: αρχαιοφύλακα), άνθρωπο
που με εχθρεύεται σε παθολογικό βαθμό με διάφορες ανυπόστατες καταγγελίες
εναντίον εμένα και του γιου μου, για τις οποίες έχει καταδικαστεί σε χρηματική
αποζημίωση. Εν τω μεταξύ ο δράστης στο σπίτι ύστερα από πάλη πυροβόλησε εναντίον
μου δύο φορές, τραυματίζοντάς με ευτυχώς μόνο στο χέρι, πήρε όσα χρήματα είχα
στην τσέπη μου και ετράπη σε φυγή. Αργότερα κατέφθασε περιπολικό της αστυνομίας,
αλλά δε μπόρεσε να προβεί σε συλλήψεις. Στη συνέχεια μετέβην στο νοσοκομείο
για να μου ράψουν το τραύμα και επέστρεψα σε περίπου δύο ώρες. Σήμερα το πρωί
με το φως της ημέρας βρήκα στο χώρο της συμπλοκής ένα κάλυκα.
Είναι γνωστό ότι όσες δεκαετίες φυλασσόταν ο αρχαιολογικός
χώρος με φρουρούς εν περιπολία καθ’ όλο το 24ωρο από την Ανθρωπολογική Εταιρεία
Ελλάδος ουδέποτε συνέβη το παραμικρό. Σήμερα πλέον φοβούμαι ότι, εκτός των
άλλων, λόγω της πλημμελούς φύλαξης θα κινδυνεύει εφεξής όλο και περισσότερο
όχι μόνο ο χώρος και τα ευρήματα, αλλά και η σωματική - ψυχική μου ακεραιότητα. (Αυτός είναι
εξάλλου ο λόγος που θεωρώ ως πιο ενδεδειγμένο να επιστρέψει η προηγούμενη
ομαλότητα, υπό την κρατική ασφαλώς εποπτεία).
Με τιμή, Δρ Άρης Ν. Πουλιανός
***************
Ορισμένα ερωτήματα που αναδύονται από την παραπάνω επιστολή είναι: Α) Τι έκανε ο φύλακας αρχαιοτήτων κ. Κ. Παπαδόπουλος τη συγκεκριμένη στιγμή στο σπήλαιο Πετραλώνων, αφού δεν υπάρχει νυχτερινή βάρδια; Β) Ακούγοντας τους πυροβολισμούς γιατί δεν έτρεξε να δει τι συμβαίνει και αντίθετα έμεινε απαθής (στην καλύτερη περίπτωση); Γ) Είδε την κ. Πουλιανού να διατρέχει το χωματόδρομο προς το χωριό και δεν προσφέρθηκε να βοηθήσει; Δ) Γιατί την επομένη το μεσημέρι φωτογράφιζε την περίφραξη από όπου η κ. Πουλιανού διέφυγε των διωκτών της, προφανώς κατ’ εντολή κάποιων άλλων καθεστωτικών; Ύστερα από όσα έχουν σκαρφιστεί δεν θα μας κάνει καμμία εντύπωση πλέον ούτε κι αν της κάνουν μήνυση ότι χωρίς την άδειά τους έτρεξε να σωθεί. Έτσι κι αλλιώς για κάτι τέτοια είναι μόνο ικανοί, όπως βέβαια και να πληρώνονται αδρότατα από τον κορβανά του πεινασμένου ελληνικού λαού ή τη βοήθεια ακόμα και ορισμένων ξένων.