Η ναυμαχία
του Ναβαρίνου
(1η Μαρτίου 2019)
Η
αντίστοιχη ναυτική
μάχη έλαβε
χώρα στις 8 / 20
Οκτωβρίου 1827 στον
κόλπο
της Πύλου,
ανάμεσα σε
συνασπισμένες ναυτικές
μοίρες της
Αγγλίας,
Γαλλίας και
Ρωσίας από τη
μια και τον Τουρκοαιγυπτιακό
στόλο από την
άλλη. Παρόλο
που οι ευρωπαϊκές
δυνάμεις ήταν
αριθμητικά
μικρότερες,
διαθέτοντας 27
μόνο πλοία,
έναντι 89 τουρκοαιγυπτιακών, είχαν μεγαλύτερη ισχύ πυρός, με
αποτέλεσμα την ολική καταβύθιση
του οθωμανικού
στόλου.
Απολογισμός απωλειών των ναυτικών: περίπου 600 νεκροί των Ευρωπαίων (200 της κάθε ερωπϊκής δύναμης), έναντι 6000 Τουρκοαιγυπτίων.
Το φθινόπωρο
του 1821 η Ρωσία είχε
εκφραστεί εναντίον
της
επανάστασης
που είχε
ξεσπάσει στην Ελλάδα,
όπως εξάλλου
και η Αυστρία ήδη παλαιότερα.
Από τη μια η
τσαρική
διπλωματία θεωρούσε
ότι η
δημιουργία
ενός ισχυρού
ελληνικού
κράτους ήταν επικίνδυνη
μακροπρόθεσμα
για τα ρωσικά
συμφέροντα (γεγονός
που είχε
αντίκτυπο
ακόμα και για το
«αναπόφευκτο»
της
μικρασιατικής
καταστροφής έναν
αιώνα
αργότερα). Από
την άλλη, η Αυστρία
δεν ήθελε
να διαταραχθεί
η τότε ισορροπία
δυνάμεων και των
ισχυόντων συνόρων
στον ευρωπαϊκό
χώρο
(υπερασπιζόμενη
φυσικά τα δικά
της συμφέροντα
στην περιοχή).
Όπως
κι οι άλλες δεκάδες
εξεγέρσεις που
είχαν ξεσπάσει
κατά τα 400 χρόνια της
Τουρκοκρατίας,
η ελληνική
επανάσταση του
’21 ήταν έτοιμη να
σβήσει. Ιδίως
μετά το 1824, έτος
κατά το οποίο
είχε
αποβιβαστεί
στην
Πελοπόννησο το
ασκέρι των 25.000 στρατιωτών του
Ιμπραήμ πασά,
του οποίου η
αποστολή, κάτι
σαν «τελική
λύση» ήταν η
αντικατάσταση
των Ελλήνων με
Αιγύπτιους μέσα
από σφαγές,
βιασμούς, εξανδραποδισμούς
(με παρόμοιο δηλ.
τρόπο που οι ανατολίτικες
λεηλασίες
συνεχίζονται
μέχρι τις
μέρες μας).
Μπροστά σε με
μια τέτοια
προοπτική (και
σ’ εφαρμογή της
συνθήκης του
Λονδίνου που
είχε υπογραφεί
6 Ιουλίου 1827) η
παρέμβαση των
«Μεγάλων
Δυνάμεων» στο
Ναβαρίνο ήταν
καθοριστική. Προφανώς,
χωρίς τη
στρατιωτική
ανάμειξή τους,
η σημερινή Ελλάδα
δεν θα υπήρχε.
Εμάς, δύο
αιώνες
αργότερα, ακόμα
μας αρέσει να
βαυκαλιζόμαστε
(το πιθανότερο
ακόμα και με
έξωθεν στήριξη
της τάχα ελληνικής - κι όχο μόνο - «ανωτερότητας»)
πως δήθεν τα
καταφέραμε τότε
με τις δικές
μας κυρίως δυνάμεις,
την ώρα που
ακόμα και τα
δάνεια του ’21 φαίνεται
πως είχαν εκ
των προτέρων
δρομολογηθεί
ως πρόφαση για ανάμειξη
στα ελληνικά πράγματα
ή / κι ευρύτερα τη
Ν. Α. Ευρώπη.
Πηγές:
Ιστοσελίδες
του
διαδικτύου.
(υπό
περαιτέρω συμπλήρωση)