ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Όπως οι πόλεμοι των προηγούμενων αυτοκρατόρων, έτσι κι οι εκστρατείες του μέγα Δαρείου στο τέλος του 6^ου και τις αρχές του 5^ου π. Χ. αιώνα (ή πριν από την εποχή μας, όπως αλλιώς τα έτη αυτών των περιόδων αναφέρονται στη βιβλιογραφία), ως κύριο στόχο είχαν την επέκταση της Περσίας. Πρωταρχικός σκοπός του Δαρείου ήταν η κατάκτηση των προς βορρά Σκυθών. Παράλληλα όμως ο «βασιλεύς των βασιλέων» είχε βλέψεις κι εναντίον της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης της υποταγής των (λιγότερο ή περισσότερο) δημοκρατικών πόλεων που είχαν αναπτυχθεί ίσα - ίσα λίγα μίλια απέναντι από τις ιωνικές ακτές της ασιατικής μονοκρατορίας στο Αιγαίο.

Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του περσικού στρατού εκ μέρους των «δυτικών» Σκυθών το 512 π. Χ., η ανάμειξη των Θρακών εναντίων των Μήδων το 492 π. Χ., η νίκη που ακολούθησε στο Μαραθώνα το 490 π. Χ., υπό την ηγεσία του πολέμαρχου Καλλίμαχου, του μέγιστου (όπως τον αποκαλώ) Θεμιστοκλή, του πολυμήχανου Μιλτιάδη, καθώς και του πολύπειρου Αριστείδη, απέτρεψαν τα σχέδια του Πέρση μονάρχη, με σημαντικότερο επακόλουθο τη διάσωση και την παραπέρα ανάπτυξη της αθηναϊκής δημοκρατίας. Επιστέγασμα του άθλου του Μαραθώνα με την έμμεση βοήθεια επίσης των εξεγερμένων Αιγυπτίων, Βαβυλωνίων κ. ά., ήταν τόσο η ξακουστή ναυμαχία στη Σαλαμίνα δέκα χρόνια αργότερα το 480 π. Χ., όσο και το επόμενο έτος οι Μάχες στις Πλαταιές ή τη Μυκάλη.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ