Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ ΤΗ ΨΗΦΙΑΗΗ ΕΠΙΣΗΣ ΑΡΩΓΗ (Οκτώβριος 2019)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Όπως οι πόλεμοι των προηγούμενων αυτοκρατόρων, έτσι κι οι εκστρατείες του μεγάλου βασιλέα Δαρείου στο τέλος του 6^ου και τις αρχές του 5^ου π. Χ. αιώνα (ή πριν από την εποχή μας, όπως αλλιώς τα έτη αυτών των περιόδων αναφέρονται στη βιβλιογραφία), ως κύριο στόχο είχαν την επέκταση της Περσίας. Πρωταρχικός σκοπός του Δαρείου ήταν η κατάκτηση των προς βορρά Σκυθών. Παράλληλα όμως ο «βασιλεύς των βασιλέων» είχε βλέψεις κι εναντίον της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης της υποταγής των (λιγότερο ή περισσότερο) δημοκρατικών πόλεων που είχαν αναπτυχθεί ίσα-ίσα λίγες 10δες μίλια απέναντι από τις ακτές της ασιατικής μονοκρατορίας στο Αιγαίο. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση του περσικού στρατού εκ μέρους των «δυτικών» Σκυθών το 512 π. Χ., μαζί με τη νίκη που ακολούθησε στο Μαραθώνα το 490 π. Χ., υπό την ηγεσία του πολέμαρχου Καλλίμαχου, του μέγιστου (όπως τον αποκαλώ) Θεμιστοκλή, του πολυμήχανου Μιλτιάδη, καθώς και του πολύπειρου Αριστείδη, απέτρεψαν τα σχέδια του Πέρση μονάρχη, με σημαντικότερο επακόλουθο τη διάσωση και την παραπέρα ανάπτυξη της αθηναϊκής δημοκρατίας.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Στα ανθρωπολογικά ενδιαφέροντα του γράφοντος περιλαμβάνεται η αναζήτηση των οστών των πεσόντων Μαραθωνομάχων (Πουλιανός, 2014). Μ’ αφορμή αυτή την αναζήτηση, παρατήρησα ότι ανάμεσα στα διάφορα συμβάντα της αρχαιότητας υπάρχει μια αδιόρατη, αλλά σημαντική μεταξύ τους αλληλεπίδραση. Έτσι, μ’ επίκεντρο την ξακουστή μάχη του Μαραθώνα (490 π. Χ.), που αντιπροσωπεύει την πρώτη και τη σημαντικότερη στρατιωτικά σύγκρουση όσον αφορά την επιβίωση της δημοκρατίας, αναδύθηκαν ορισμένες λιγότερο φανερές πτυχές. Η άντληση πληροφοριών από το διαδίκτυο οπωσδήποτε βοήθησε την παρούσα συγγραφή, διότι κατ’ αυτό τον τρόπο δόθηκε η δυνατότητα μιας αμεσότερης και συνεπώς γρηγορότερης εποπτείας των υφιστάμενων δεδομένων. Σαν αποτέλεσμα αυτό είχε μια επαναπροσέγγιση στ’ αντίστοιχα γεγονότα.

Οι επεκτατικοί πόλεμοι της Περσίας είναι κυρίως γνωστοί από το πολύτομο έργο «Ιστορίης Απόδεξις» του Ηροδότου (484 – 425/10 π. Χ), ο οποίος ξεκίνησε τη ζωή του στην Αλικαρνασσό (το σημερινό Μπόντρουμ της Τουρκίας). Εξ αιτίας της συγγραφής αυτών των βιβλίων, δικαίως θεωρείται παγκοσμίως ο «πατέρας της ιστορίας». Πάντως όταν ζούσε ο Έλληνας σοφός, η Αλικαρνασσός βρισκόταν υπό περσική κυριαρχία. Εύλογο είναι λοιπόν διάφοροι Μήδοι (και μη) λόγιοι να εξυπηρετούσαν παράλληλα τις αυτοκρατορικές «μυστικές υπηρεσίες», ενημερώνοντάς τες για τις δραστηριότητες των υποταγμένων λαών (όπως Αιγυπτίων, Βαβυλωνίων, Ελλήνων, Φοινίκων κ.ά.). Υποστηρίζεται επομένως εδώ η ιδέα ότι ανάμεσα στους σκοπούς του Ηροδότου ήταν και η (από πατριωτικό προφανώς καθήκον) παραπλάνηση των Περσών, κάτι που επιτυγχανόταν με το να παρατίθενται κάποιες ασαφείς ή ακόμα κι ανακριβείς πληροφορίες.

Στην παρούσα λοιπόν δημοσίευση, γίνεται μια προσπάθεια αποκωδικοποίησης των αντίστοιχων πληροφοριών, με βασικότερο σκοπό να πέσει περισσότερο φως πάνω σε λιγότερο προφανή γεγονότα.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ