Η
Γενετική της
Γεωπολιτικής ΙΙ (Ιούλιος
2019)
Στην προηγούμενη
«κάθε 1η του
μηνός» με τον παραπάνω
τίτλο είχε
σχολιαστεί ένα δημοσίευμα
που το 2017
παρουσιάστηκε
από 34 (!) Αμερικανούς,
Έλληνες και
Τούρκους συναρθρογράφους.
Επειδή όμως
εντωμεταξύ
έχουν προκύψει
κι άλλα δεδομένα,
όπως μια ομιλία
26-5-2019… όπου
υπερθεματίστηκε
πως «είτε μας αρέσει,
είτε όχι» οι Κρήτες
δεν είναι
Έλληνες,
επανερχόμαστε.
Η
γενετική
έρευνα με βάση
τα οστά των
αρχαίων Μινωιτών
και Μυκηναίων,
θα μπορούσε να
θεωρηθεί
πως πληρεί τις επιστημονικές προδιαγραφές εάν
συγκρινόταν
(την ώρα μάλιστα που κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ εύκολο) επίσης με το DNA των
σύγχρονων
κατοίκων της
Κρήτης ή της
Πελοποννήσου
(προφανώς σε
σχέση με τη
γεωγραφική τους
κατανομή, μια
και δεν είναι
ντροπή ν’
αρχίσει κάποτε
να εφαρμόζεται
πέρα από τη δεοντολογία, επίσης και η επιστημονική μεθοδολογία).
Συνεπώς
εδώ τίθεται το
απλό ερώτημα: δεν
προχώρησαν
άραγε εκ παραδρομής παρόμοιες
μελέτες ή
μήπως προχώρησαν
και δεν
δημοσιεύθηκαν
επειδή δεν
"κούμπωναν" με
τα συμπεράσματα
που
παρουσιάζονται
από τους προαναφερόμενους συναρθρογράφους κι ομιλητές;
Σχετικό
μπορεί να
θεωρηθεί κι
ένα άλλο
δημοσίευμα που
είχε μπει 17
Απριλίου 1966
στην εφημερίδα
N. Y. Times πριν
από μισό και
πλέον αιώνα, όσον αφορά
την ανθρωπολογική
έρευνα (τη μοναδική που μέχρι σήμερα έχει γίνει στην
Κρήτη), η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η κατοίκησή της ανάγεται
τουλάχιστον
στην άνω παλαιολιθική εποχή. Γεγονός είναι πάντως
πως η
αντίστοιχη θεματική δεν
φαίνεται να
πολυενδιαφέρει
ως προς τις λεπτομέρειές της τους
σύντεκνους, με ό,τι αυτό μακροπρόθεσμα συνεπάγεται...
Από
την άλλη,
υπήρξε επίσης
η όχι και πολύ
εύστοχη αντίδραση
διαφόρων «ελληναράδικων»
και μη κύκλων,
καθώς η
επιχειρηματολογία
τους σχετικά
με τα επίκτητα
γνωρίσματα δεν
πατάει σε στέρεες
βάσεις κι ως εκ
τούτου είναι
εύκολα
ανατρέψιμη. Η
επίκληση της μυθολογίας, του
Όμηρου ή / και της ιστορίας δεν μπορεί
παρά μόνο
συμπληρωματικά
να γίνεται σε ανάλογες
περιπτώσεις.