ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑΙ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΤΟΥ κ. ΜΑΡΙΝΑΤΟΥ

ΕΙΣ ΣΥΝΕΝΔΡΙΟΝ ΟΡΓΑΝΩΘΕΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑΝ

ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΘΡΑΚΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗΝ ΤΩΝ

ΑΘΗΝΑΙ, 5- Εις το α΄ θρακολογικόν συνέδριον, το οποίον ωργανώθει εις την Σόφιαν, υπό την αιγίδα της «Ουνέσκο», από την βουλγαρικήν επιτροπήν θρακολογίας της «Διεθνούς ενώσεως σπουδών της νοτιοανατολικής Ευρώπης», η ελληνική επιστήμη εξεπροσωπήθη υπό του καθηγητού και ακαδημαϊκού κ. Σπ. Μαρινάτου, του ομοτίμου καθηγητού του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Απ. Δασκαλάκη, του καθηγητού του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Μπακαλάκη και του προέδρου της ανθρωπολογικής εταιρείας Ελλάδος κ. Άρ. Πουλιανού. Αι ανακοινώσεις των αφεώρων εις τας παλαιοτάτας μυθολογικάς και αρχαιολογικάς ελληνικάς μαρτυρίας περί των Θρακών (Μαρινάτος), την μελέτην των αρχαίων πηγών (Δασκαλάκης), τα των θρακικών ονομάτων (Μπακαλάκης) και τας της καταγωγής των Θρακών (Πουλιανός).

Ως ανέπτυξεν ο κ. Σπ. Μαρινάτος, αι αρχαιότατα γνωσταί μαρτυρίαι περί των Θρακών ευρίσκονται, κυρίως, εις τον Όμηρον και εις μυκηναϊκάς παραστάσεις. Ο Όμηρος συνδέει, πάντοτε, τους Θράκας με τους ίππους, τους δίδει δε το περίφημον επίθετον «ακρόκομοι». Αμφότεροι οι χαρακτηρισμοί συμφωνούν και προς τας μεταγενεστέρας θρακικάς παραστάσεις, εις τας οποίας οι Θράκες απεικονίζονται συνοδευόμενοι υπό ίππων και έχοντες μίαν ορθίαν «φούνταν» τριχών επί της κορυφής της κεφαλής των. Κατά τον κ. Μαρινάτον, το έθιμον τούτο το είχον και άλλοι μογγολικοί και ασιατικοί λαοί, συμπεριλαμβανομένων και των Βουλγάρων. Ασιατικήν καταγωγήν αποδίδει ο κ. Μαρινάτος και εις το όνομα του Ιμμαράδου, του φονευθέντος υπό του Αθηναίου Ερεχθέως, αρχηγού των Θρακών, το οποίον συνδέει μετά του χετταϊκού ονόματος κ. Ιμού – Αμαραδού».

Αι μέχρι τούδε γνωσταί αρχαιολογικαί μαρτυρίαι περί των Θρακών, χρονολογούνται από της μυκηναϊκής εποχής. Μία τοιχογραφία, ευρεθείσα εις τα ανάκτορα της Πύλου, παριστά ιερατικήν ανδρικήν μορφήν, καθημένην επί υψηλού βράχου και παίζουσαν λύραν, εν μέσω ιπταμένων περιστερών. Η εν λόγω μορφή εταυτίσθη, υπό των αρχαιολόγων, με τον Ορφέα ή τον Θάμμυριν. Ετέρα παράστασις υπάρχει εις υστερομινωϊκόν αγγείον του 12^ου π.Χ. αιώνος, εκ Χανίων, όπου, εν μέσω διπλών πελέκεων και κεράτων καθιερώσεως, ανδρική μορφή κρατεί πελωρίαν επτάχορδον λύραν, ενώ πτηνά κατέρχονται εξ ουρανού, ορμητικά ως βολίδες. Ο κ. Μαρινάτος υπεγράμμισεν ότι ο μηνηναϊκός Ορφεύς εμφανίζεται ως τιθασευτής πτηνών και ουχί, ακόμη, θηρίων.

Πλην του Θαμμύρεως και του Ορφέως, πασίγνωστοι άλλαι μορφαί των θρακικών μύθων είναι ο Τηρεύς και η Φιλομήλα, ο Έποψ και η Χελιδών, ανέφερεν ο κ. Μαρινάτος, όστις υπεγράμμισε τον ειρηνικόν και πνευματικόν χαρακτήρα των μορφών αυτών, αντικατοπτρίζοντα, γενικώτερον, τον χαρακτήρα του λαού των Θρακών.