Δαυλός
- Ιουλ. 1999
Στην
πρόσκληση που
απηύθυνε ο «Δαυλός» στην
Ανθρωπολογική
Εταιρεία
Ελλάδος (ΑΕΕ) να
σχολιαστεί το
άρθρο του κ.
Ντίνου Σιώτη
στο «Βήμα» της
Κυριακής 30
Μαΐου 1999, με τίτλο
«Οι
αφροκεντριστές
ξανακτυπούν»,
παρατίθενται
τα εξής σχόλια (που υπογράφονται
από τον Πρόεδρο
της ΑΕΕ, Δ-ρα
Ανθρωπολογίας
Νίκο Α.
Πουλιανό):
Περί αφροκεντρισμού και δημοκρατίας
Από τις
αρχές του 20ου
αιώνα έχει
αναπτυχθεί μία
φιλολογία που
υποστηρίζει
ότι ο αρχαίος
ελληνικός
πολιτισμός δεν
είναι
αυτοδημιούργητος,
αλλά μία απλή
αντιγραφή των
σκέψεων των
σοφών της
αρχαίας
Αιγύπτου, οι
οποίοι ανήκαν
στη Μαύρη Φυλή.
Αυτές οι
απόψεις
αναπτύχθηκαν
από ορισμένους
Αφρο-αμερικανούς
διανοούμενους
και σήμερα
διδάσκονται σε
διάφορα
πανεπιστήμια
των Η.Π.Α. Όπως
επισημαίνει η
Μαίρυ
Λέφκοβιτς στο
βιβλίο της (Not out of
Africa),
οι απόψεις
αυτές
στερούνται
επιστημονικής
βάσεως και
προωθήθηκαν με
σκοπό την
ανύψωση (λόγω
των έντονων
φυλετικών
διακρίσεων) του
πεσμένου
ηθικού και
κοινωνικού
επιπέδου των
Μαύρων στις Η.Π.Α.
Εξετάζοντας το
θέμα από αυτή
τη σκοπιά το
άδικο που
επιχειρείται
εναντίον των
αρχαίων
Ελλήνων δεν
βαραίνει τόσο
τους Μαύρους
των Η.Π.Α., όσο
τους ίδιους
τους εκεί
Λευκούς. Όσο οι
δεύτεροι δεν
αναγνωρίζουν
με έργα και
νομοθετικές
πράξεις το
άδικο και τη
στέρηση που
έχουν
προκαλέσει
ιστορικά,
κοινωνικά και
οικονομικά
στους πρώτους,
τόσο θα
διαιωνίζονται
οι φυλετικές
διακρίσεις και
τα φυλετικά
μίση. Βέβαια
τέτοιες
ενέργειες
απαιτούν
θάρρος και
ελεύθερο
πνεύμα, για
κάτι που σήμερα
δυστυχώς οι Η.Π.Α.
δεν μπορούν να
υπερηφανεύονται.
Από
ανθρωπολογικής
πλευράς, αυτό
δείχνουν οι
μελέτες των
σκελετικών
υπολειμμάτων,
οι αρχαίοι
Αιγύπτιοι ήταν
πρόγονοι των
σημερινών.
Μεταξύ τους
βρέθηκαν και
κρανία που
ανήκαν στη
Μαύρη όπως και
στην Άσπρη Φυλή.
Κανείς δεν
αρνείται τη
μετακίνηση
και την
επιμειξία
μεταξύ των λαών.
Εκπροσώπους
της Μαύρης
Φυλής (και της
Κίτρινης)
συναντάμε
πράγματι μέχρι
και την
προϊστορική
Κριμαία, πάντα
όμως σε
μικρότερα
ποσοστά, σε
σχέση με τους
ντόπιους
Λευκούς. Η
προσπάθεια
όμως να
βαφτιστούν
κάποιοι Μαύροι
ιθαγενείς (Λέμπα)
της Νότιας
Αφρικής ως
εβραϊκής
καταγωγής
είναι εξίσου
αντιεπιστημονική
με αυτή της
ελληνικής
καταγωγής των
ινδιάνων της
Λατινικής
Αμερικής. Άλλο
πράγμα η
επιρροή, άλλο
πράγμα η
καταγωγή.
Το συμπέρασμα
για παραχάραξη
της αρχαίας
ελληνικής
ιστορίας που
υιοθετεί
το άρθρο στο «Βήμα»
είναι σε
γενικές
γραμμές σωστό,
αλλά χωρίς τις
πάρα πάνω
επισημάνσεις
γίνεται λειψό.
Εκεί όμως που
χωλαίνει ακόμη
περισσότερο, η
γενικότερη
τακτική του «Βήματος»
των τελευταίων
κυρίως ετών,
είναι η ανίερη
αποσιώπηση (στην
καλύτερη
περίπτωση) των
πρόσφατων
επιτευγμάτων
της ελληνικής
επιστήμης σε
σχετικά θέματα.
Ορισμένοι
ξένοι που έχουν
κάθε λόγο να τα
παραγνωρίζουν,
αναγκάζονται
ακόμη και αυτοί
να τα
αποδεχθούν. Οι
δικοί μας
επίσημοι, «παραδόξως»,
όχι μόνο τις
εμποδίζουν,
αλλά και τις
πολεμούν. Ποια
είναι αυτά τα
επιτεύγματα; Θα
αναφερθούμε
ενδεικτικά στα
ελάχιστα.
Ένα από τα σημαντικότερα
αφορά στη διαπίστωση
από τον Δ-ρα Άρη Πουλιανό
της ακριβούς ηλικίας
του Αρχανθρώπου
του σπηλαίου Πετραλώνων
Χαλκιδικής, 700.000 χιλιάδων
περίπου ετών. Ο
Πετραλώνειος διέθετε
αναπτυγμένη νοημοσύνη,
όπως φανερώνουν
τα λίθινα και τα
οστέινα εργαλεία
του, που μαζί με
τη δυνατότητα χρήσης
φωτιάς σηματοδοτούν
ένα σταθμό στην
εξέλιξη του ανθρώπου
για όλη την Ευρώπη.
Είναι, μέχρι στιγμής,
ο αρχαιότερος Ευρωπαιοειδής (πρόγονος των Λευκών) που έχει
βρεθεί. Παράλληλα
στις άλλες ηπείρους
έχουν εμφανισθεί
οι πρόγονοι των
Μαύρων και των Κίτρινων
Φυλών, που στις
ζώνες επαφής είναι
λογικό να δρα το
φαινόμενο της ανταλλαγής
βιο-κοινωνικών
εξελικτικών επιπέδων.
Οι απόγονοι των
Αρχανθρώπων της
Χαλκιδικής κατοίκησαν
σταδιακά όλη τη
Γηραιά ήπειρο. Στο
χώρο όμως που γεννήθηκαν,
λόγω των γεωγραφικών
και κλιματολογικών
συνθηκών, κυρίως
στα νησιά του Αιγαίου,
είχαν τη δυνατότητα
να ευημερήσουν
περισσότερο από
τους άλλους. Αυτό
δείχνει αφενός
η συνεχής και αδιάλειπτη
παρουσία τους (βάσει
σχετικών ανθρωπολογικών
μελετών) και αφετέρου
αναπτύσσουν έντονη
ναυσιπλοΐα ήδη
από τη Μεσολιθική
εποχή (10-12.000 χρόνια
πριν από σήμερα),
όπως έδειξαν οι
ανασκαφές του Δ-ρα
Αδαμάντιου Σάμψων
στο σπήλαιο Κύκλωπα
Γιούρων Αλοννήσου
(για περισσότερες
πληροφορίες και
βιβλιογραφικές
αναφορές παραπέμπουμε,
εκτός από το περιεχόμενο της παρούσας διαδικτυακής διεύθυνσης - www.aee.gr, στην επετηρίδα
επίσης της ΑΕΕ - «Άνθρωπος»).
Αυτές
οι ιδιαίτερες
συνθήκες
διαβίωσης στα
νησιά και
παράλια του
Αιγαίου
δημιούργησαν
διαφορετικές
συνθήκες
ανάπτυξης τόσο
για πιο
ανθρώπινες
σχέσεις (μακριά
από φυλετικά
μίση), με πολύ
ελεύθερο χρόνο
και πνεύμα, όσο και για
πιο οικολογική
αντίληψη. Αυτά,
στο σύνολό τους
αποτέλεσαν τη
βάση για την
ανάπτυξη της
φιλοσοφίας, των
επιστημών του
διαλόγου και
της αφαίρεσης,
και κατά
συνέπεια της
δημοκρατίας.
Ήταν δηλαδή ο
μόνος
γεωγραφικός
χώρος που
μπορούσαν να
αναπτυχθούν
ανεμπόδιστα οι
βάσεις του
σημερινού (έστω και)
παλινδρομούντος
πολιτισμού.
Για
την ΑΕΕ, Δ-ρ Νίκος Α.
Πουλιανός, 3-6-1999