Σχετικά με την πρόσφατη πολιτικοοικονομική κρίση (Μάιος 2010)
Επίκαιρες
μπορούν να θεωρηθούν από το κεφάλαιο ΚΑΤΟΧΗ η πρώτη και η τελευταία παράγραφος,
του βιβλίου της Δάφνης Πουλιανού «Ανατροπές» - 2006:
Τα δόντια
κουνιόνταν από την αμασία, από την παντελή στέρηση τροφής στον οργανισμό. Οι
τρίχες των ποδιών είχαν μακρύνει πολύ, ήταν μαύρες και πιο χοντρές από πριν. Τα
πόδια πρησμένα, χειροτέρευαν μέρα με τη μέρα. Λιποθυμίες, θανάτους, κακουχίες
να δουν τα μάτια σου και να φρίξεις... Η πείνα είχε φτάσει στα άκρα, έτοιμη να
καταβροχθίσει ολόκληρο το έθνος… Η εμπλοκή της Χώρας μας στο Β΄ Παγκόσμιο
Πόλεμο, αλλά εν μέρει και η πείνα της Κατοχής, οφείλεται στους Άγγλους. Ο
ναυτικός αποκλεισμός που επέβαλαν ακόμη και στα εμπορικά πλοία με τα τρόφιμα,
είχε σαν αποτέλεσμα 300.000 νεκρούς μόνο το χειμώνα του ’41-’42. Δεν γνώριζαν
ότι οι Έλληνες θα την πλήρωναν; Οι Γερμανοί είχαν τις προμήθειές τους, αλλά
φαίνεται ότι αυτά δεν ένοιαζαν τους «συμμάχους» μας, οι οποίοι σ’ όλο τον
πόλεμο θρήνησαν μόνο 350.000 νεκρούς, από τη μάχη της Αγγλίας μέχρι την Αφρική
και τον Ειρηνικό ωκεανό. Υπό την πίεση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού
αναγκάστηκαν να λύσουν το εμπάργκο, κι άρχισαν να φτάνουν στην Αθήνα λίγα
τρόφιμα. Το πρώτο εμπορικό πλοίο, φορτωμένο με αλεύρι, ήρθε στον Πειραιά από
την Κωνσταντινούπολη…
Πάλεψε η
Ελλάδα με τρομερές απώλειες. Βρέθηκε όμως σήμερα το πιο χρεωμένο Κράτος στον
κόσμο. Η δική μου απορία είναι: τι φοβούνται και δένουν τον τόπο χειροπόδαρα
κατ’ αυτό τον τρόπο; Τον παγκοσμίως ευεργετικό πολιτισμό του, τα κειμήλιά του,
τον ανυπότακτο λαό του, τα πετρέλαια, τι;