Πετράλωνα Χαλκιδικής Τ.Κ. 63080 Πετράλωνα 6-11-2008
Γραφ. Γεν.
Γραμμ. ΥΠ.ΠΟ. (2039)
Κοιν:
Υπουργείο Τουρισμού - ΕΟΤ (23281) – ΕΤΑ
Τοπικό Συμβούλιο Μνημείων Κεντρικής Μακεδονίας
Εφορεία Παλαιοανθρωπολογίας-Σπηλαιολογίας Ν. Ελλάδας
Εισαγγελία Θεσσαλονίκης
Θέμα: Ανάκληση απαγόρευσης προστασίας των ημιτελών κτιρίων
του Δημοσίου στο χώρο του σπηλαίου Πετραλώνων.
Αξιότιμοι
κ.κ.
Το 1981 δίπλα στο Ανθρωπολογικό Μουσείο Πετραλώνων Χαλκιδικής της ΑΕΕ,
δημιούργησα με δικά μου έξοδα, εκτός από το Μουσείο, τους σκελετούς άλλων
τριών κτιρίων ιδιοκτησίας του Δημοσίου (Ε.Ο.Τ.). Το 1983 η τότε Κυβέρνηση,
με πολιτική απόφαση, απέβαλε εμένα και τους συνεργάτες μου βίαια και παράνομα
από το ομώνυμο Σπήλαιο και το Μουσείο, συνεπικουρούμενη και από την Αρχαιολογική
Υπηρεσία. Το 1997 επανήλθα δικαιωμένος από τα Ανώτατα Δικαστήρια και έκτοτε
εγκαταστάθηκα μόνιμα στον ξενώνα της ΑΕΕ δίπλα στο σπήλαιο Πετραλώνων, αναλαμβάνοντας
τη διεύθυνση του αντίστοιχου χώρου με αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης της
Α.Ε.Ε.
Στο μεσοδιάστημα (1983-1997)
τα ως άνω κτίρια, αντί να συντηρηθούν ή να ολοκληρωθούν, έμειναν έρμαια στην
φθορά από τις καιρικές συνθήκες, ενώ επίσης χρησιμοποιήθηκαν από τους τότε
υπαλλήλους του Ε.Ο.Τ. και νυν αρχαιοφύλακες του ΥΠ.ΠΟ. για εκτροφή χοίρων
(βλ. Πορισματική Έκθεση Ε.Δ.Ε. της 12
- 3 - 2003, που διενεργήθηκε βάσει της εντολής ΥΠΠΟ/Ε.Π.Σ./Α.Π.Εμπ.79/3-12-2002 και δικών μας καταγγελιών).
Με την επάνοδό μου το 1997, μηχανικοί της Α.Ε.Ε με ενημέρωσαν ότι εάν δεν
συντηρηθούν και δεν ολοκληρωθεί η τοιχοποιία των κτιρίων, ώστε να «στεγανοποιηθούν»,
σε λίγα χρόνια θα πρέπει να κατεδαφιστούν. Έτσι, προχώρησα άμεσα στη συντήρησή
τους με υλικά και τρόπους που μου υπέδειξαν οι ειδικοί, ζητώντας παράλληλα
τη συνδρομή του ΥΠ.ΠΟ., το οποίο επί έτη αδιαφόρησε παντελώς, σαν να αφορούσε
το ζήτημα εμένα προσωπικά και όχι το Δημόσιο.
Την εποχή που προϊσταμένη της
Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας Β. Ελλάδας (ΕΠΣΒΕ) έγινε
η κ. Ε. Παντερμαλή, και αφού για 2-3 χρόνια προσπαθούσε να οργανώσει τη νεοσύστατη
Υπηρεσία, έδειξε ενδιαφέρον. Επισκέφθηκε στις 15-2-2006 τα κτίρια με μηχανικό
της ΙΣΤ΄ ΕΠΚΑ, ο οποίος την διαβεβαίωσε ότι πράγματι τα κτίρια κινδυνεύουν.
Αφού λοιπόν πείστηκε, υποσχέθηκε να εκδώσει και την τυπική σχετικά άδεια.
Έτσι, προβήκαμε σε νέα έξοδα για τη μελέτη των εργασιών τοιχοποιίας από τον
αρχιτέκτονα-μηχανικό κ. Γ. Δεληγκάρη και τα αποστείλαμε με το από 23-3-2006
διαβιβαστικό μας. Η συνεργασία αυτή τελικά δεν τελεσφόρησε, καθώς εκείνες
τις ίδιες μέρες η κ. Ε. Παντερμαλή μας πληροφόρησε ότι ήταν ενδεχόμενο να
μετατεθεί, και προτιμούσε τους αντίστοιχους χειρισμούς να τους αφήσει για
τον επόμενο προϊστάμενο. Πράγματι ανέλαβε άλλη Εφορεία και συνειρμικά, αλλά
και εκ του αποτελέσματος, μπορεί να υποτεθεί ότι ο τ. Γ.Γ. του ΥΠ.ΠΟ. υπέκυψε
σε πιέσεις ώστε να μην προχωρήσει αυτή, αλλά και κάθε άλλη συνεργασία σχετικά
με τα Πετράλωνα.
Τελικά προϊστάμενος της ΕΠΣΒΕ
ανέλαβε ο κ. Α. Ντάρλας, ο οποίος από την αρχή έδειξε μια δυστοκία, αποστέλλοντας
το από 20-2-2007 έγγραφο, όπου αναφέρεται: «Σε συνέχεια του ανωτέρω σχετικού
εγγράφου (23-3-2006), και προκειμένου να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στις απαιτούμενες
ενέργειες για την εκτέλεση των απαραίτητων εργασιών στα ημιτελή κτίρια νοτίως
του Μουσείου των Πετραλώνων, σας παρακαλούμε να μας αποστείλετε αντίγραφα
των κατά νόμο απαιτούμενων αδειών ανέγερσης των κτιρίων αυτών». Δηλαδή παραδέχεται
ότι είναι απαραίτητες οι εργασίες, αλλά ήθελε και την σχετική οικοδομική
άδεια.
Παρόλο που ήταν δική του αρμοδιότητα
να έχει ενημερωμένους τους υπηρεσιακούς φακέλους ή να αναζητήσει την άδεια
από το Υπουργείο Τουριστικής Ανάπτυξης, ικανοποιήσαμε το αίτημά του αποστέλλοντας
αμέσως (5-3-2007) την από 3-7-2000/501845 διαπιστωτική πράξη του ΕΟΤ, με την
παράκληση για «ενέργειες με το χαρακτήρα του επείγοντος, καθότι κάθε περαιτέρω
καθυστέρηση είναι δυνατό να αποβεί φθοροποιός για τους τσιμεντένιους σκελετούς
των ημιτελών κτιρίων».
Στις 16-4-2007 μας αποστέλλει
άλλο έγγραφο, ζητώντας αυτή τη φορά να κάνουμε νέα σχέδια, μόνο με την εξωτερική
τοιχοποιία, χωρίς τις μεσοτοιχίες, όπου και πάλι παραδέχεται ότι οι
εργασίες αυτές θα τα προστατεύσουν από την φθορά και (σωστά υπερθεματίζοντας)
θα αποκαταστήσουν την αισθητική του χώρου. Ως δικαιολογία για
τη νέα μας ταλαιπωρία (και τα έξοδα)… πρόβαλε το «σύνθετο χαρακτήρα της εκκρεμότητας
που εξακολουθεί να υφίσταται ανάμεσα στο Ελληνικό Δημόσιο και την ΑΕΕ σχετικά
με το σπήλαιο Πετραλώνων». Ικανοποιήσαμε και αυτή του την επιθυμία.
Αντί όμως της αναμενόμενης
συναίνεσης για την εκτέλεση των αναγκαίων εργασιών, μας απέστειλε τελικά την
από 22-10-2007 απόφαση, με την οποία δεν εγκρίνεται η αποπεράτωση των ημιτελών
κτιρίων «μέχρι να τελεσιδικήσει και να ξεκαθαρίσει το θέμα του σπηλαίου Πετραλώνων
και των αρμοδιοτήτων της ΑΕΕ επ’ αυτού». Αυτή η απόφαση αποτελεί μνημείο παραπλάνησης
των πάντων: ημών, του Τοπικού Συμβουλίου Μνημείων Μακεδονίας, της πολιτικής
ηγεσίας του ΥΠ.ΠΟ. και εν τέλει της Εισαγγελίας Θεσσαλονίκης.
Εμάς, γιατί ενώ ο προηγούμενος
χειρισμός του ζητήματος εκ μέρους του αποτελεί ουσιαστικά έγκριση (αφού παραδέχεται
ότι κινδυνεύουν τα κτίρια από τη φθορά και πρέπει να αποκατασταθεί η αισθητική
του χώρου για τους χιλιάδες των επισκεπτών), προσέρχεται ενώπιον του Τοπικού
Συμβουλίου με αρνητική εισήγηση. Πρέπει κάτι πολύ ύποπτο και άσχημο να μεσολάβησε.
Αλλιώς γιατί μας ζήτησε να του στείλουμε νομιμοποιητικά έγγραφα για τα κτίρια
και να ξαναφτιάξουμε τα σχέδια, αν είχε σκοπό να εισηγηθεί αρνητικά; Γιατί
δεν ενημερωθήκαμε όπως ο νόμος προβλέπει σε ανάλογες περιπτώσεις, να παραστούμε
και εμείς στη συνεδρίαση του Τοπικού Συμβουλίου ώστε να αναπτύξουμε τις απόψεις
μας; Με παρόμοιο τρόπο τα ανωτέρω, για την αναγκαιότητα των εργασιών τοιχοποιίας,
αποκρύφτηκαν τόσο από την Πολιτική ηγεσία του ΥΠ.ΠΟ., όσο και της Εισαγγελίας
Θεσσαλονίκης.
Επίσης, εκτός από την ανεπίτρεπτη
προσπάθεια εμπαιγμού μας, που εκθέτει βάρβαρα την ίδια την αποστολή του ΥΠ.ΠΟ.,
είναι ποτέ δυνατόν δημόσιος υπάλληλος να αδιαφορεί για την περιουσία του Δημοσίου
και ουσιαστικά να την εγκαταλείπει στη φθορά; Για να τελεσιδικήσει το θέμα
θα απαιτηθούν κατά πάσα πιθανότητα πολλά ακόμα έτη. Αυτό δεν συνεπάγεται τη
σίγουρη καταστροφή των κτιρίων; Ποίος δηλαδή «τιμωρείται» με παρόμοιες μεθοδεύσεις;
Εμείς, που θέλουμε να παρουσιάζεται το έργο μας όσο πιο καλαίσθητο και ολοκληρωμένο
γίνεται για τους επισκέπτες ή οι Δικαστές που με τις αποφάσεις τους, ερευνώντας τόσες
δεκαετίες την υπόθεση, αποτρέπουν την υποβάθμιση ή/και την καταστροφή σπηλαίου
και ευρημάτων;
Υπό αυτό το πρίσμα οι ανωτέρω
ενέργειες της ΕΠΣΒΕ αποτελούν αμέλεια καθήκοντος και απιστία όσον αφορά την
προάσπιση του Δημοσίου Συμφέροντος.
Αντίθετα, παρόλο που είναι
δουλειά του Κράτους να χρηματοδοτεί ανάλογες εργασίες, την στιγμή μάλιστα
που μας χρωστάει τεράστια ποσά (πρβλ. 2549/2006
τελεσίδικη και αμετάκλητη απόφαση του Εφετείου Θεσσαλονίκης), αποφάσισα να
προχωρήσω στην ως άνω εξωτερική τοιχοποιία με έξοδα της Α.Ε.Ε, ώστε να προστατευθούν τα
κτίρια από
την φθορά και να αποκατασταθεί η αισθητική του χώρου. Κοντεύω και να τα «χιλιάσω»,
οπότε δεν μπορώ να περιμένω πότε θα πάρουν τέλος οι παλινωδίες των όποιων
«κρατικών λειτουργών» ενέχονται. Εξάλλου,
το Δημόσιο Συμφέρον, το οποίο προφανέστατα εν προκειμένω υπερασπίζομαι, βρίσκεται
υπεράνω κάθε «υπηρεσιακού εγγράφου», και δη παράλογου.
Κατηγορηματικά δηλώνω ότι δεν
ειδοποίησα κανένα μέλος του Δ.Σ. της Α.Ε.Ε για την παραπάνω απόφασή μου και
για τις αντίστοιχες ενέργειες μέριμνας (αγορά υλικών κλπ). Με υπερκαλύπτουν
οι αποφάσεις της Γ.Σ. Εξάλλου, ουδείς καλύτερα από μένα γνωρίζει τις ανάγκες
αυτού του χώρου. Έτσι, η ανυπόστατη «μήνυση» που έκανε τελικά ο κ. Ντάρλας
για δήθεν «παράβαση» του Αρχαιολογικού Νόμου αφορά εμένα και όχι τον γιο μου,
ο οποίος εργάζεται ανελλιπώς στην Εφορεία
Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας Ν. Ελλάδας στην Αθήνα. Έτσι, μόνο ως τερτίπι
πρέπει να εκληφθεί η «εξ οφίτσιο» παραπομπή του Νίκου Α. Πουλιανού, επειδή
διατελεί πρόεδρος της Α.Ε.Ε.
Ως χονδροειδέστατο και παραπλανητικό
ψεύδος ενώπιον και της Εισαγγελίας, που πρέπει να ελεγχθεί ως τέτοιο, αποτελεί
επίσης η κατάληξη της μήνυσης ότι με τις εργασίες τοιχοποιίας υπάρχει κίνδυνος
να προκληθεί βλάβη στο σπήλαιο. Αν είναι δυνατόν, για έτοιμα και καθ’ όλα
νόμιμα κτίρια, τα οποία απέχουν σε κατηφορική πλαγιά πάνω από 100 μ. από το
σπήλαιο, επιτρέπεται να αναγράφονται σε «επίσημα» έγγραφα τέτοιες ασχετοσύνες;
Εδώ τι υποβόσκει, υπερβάλλον ζήλος ή/και σκόπιμο ψεύδος;
Δεν με πειράζει να μοιραστώ
το έργο μου με όλο τον κόσμο, και αυτό κάνω μένοντας σχεδόν μισόν αιώνα πάνω
στο όρος Κάλαυρος, δίπλα στο σπήλαιο Πετραλώνων. Δεν ανέχομαι όμως τη δόλια
προσπάθεια υφαρπαγής, και το χειρότερο, αυτό που επιμελώς προετοιμάζεται,
της αποσιώπησής του, που στην ουσία κρύβονται πίσω από όλα αυτά.
Κατόπιν των ανωτέρω σας καλώ
να εξεταστούν όσα σας καταγγέλλω. Επίσης, να μεριμνήσετε το ταχύτερο δυνατόν
να ανακληθεί η απόφαση για απαγόρευση προστασίας των ημιτελών κτιρίων του
Δημοσίου στο σπήλαιο Πετραλώνων και να εκδοθεί νέα που να επιδοκιμάζει τις
ενέργειές μου, με σκοπό εξάλλου να ματαιωθεί η δίκη (ουσιαστικά ενάντια στην
επιστημονική έρευνα και παραπέρα προβολή του σπηλαίου Πετραλώνων), που έχει
οριστεί ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης για τις 3 Δεκεμβρίου
2008.
Ο Διευθυντής του Σπηλαίου και
Ανθρωπολογικού Μουσείου Πετραλώνων
Δρ Άρης Ν. Πουλιανός