Γ. Η χώρα βυθίζεται, αλλά οι εκλεγμένοι (ή/και «εκλεκτοί») νεογενίτσαροι συνεχίζουν (τι άλλο;) το χαβά τους... Ιούνιος 2011

Μέσω διαδικτύου (26-5-2011) κυκλοφόρησε η είδηση:

Ύστερα από 35 χρόνια και πολλούς δικαστικούς αγώνες, η πολιτεία κατόρθωσε να πάρει στην κυριότητά της το Μουσείο Πετραλώνων, που έως πρότινος διαχειριζόταν η Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος.

Κατά τη χθεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου Μουσείων, εγκρίθηκε η ίδρυση και η λειτουργία του μουσείου από το Δημόσιο στο σπήλαιο Πετραλώνων. Απόφαση που δηλώνει και τη σημασία του σπηλαίου, το οποίο είναι ένα από τα σπουδαιότερα στην Ελλάδα.

Το Μουσείο βρίσκεται περίπου 50 μέτρα νότια της εισόδου του σπηλαίου. Εντός του σπηλαίου βρέθηκαν πολύ σημαντικά παλαιοανθρωπολογικά και παλαιοντολογικά ευρήματα, ηλικίας 600.000-300.000 χρόνων, με εξέχουσα ανακάλυψη το ανθρώπινο κρανίο, που βρέθηκε τυχαία το 1960 και κατά τους επιστήμονες ανήκει σε είδος προγόνου μας κατά το μεταβατικό στάδιο του Homo erectus στον Homo sapiens.

Όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, το Μουσείο ιδρύθηκε από την Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδας το 1978. Άρχισε να λειτουργεί το 1979 και έκτοτε πλήθος κόσμου, περίπου 70.000 άνθρωποι, το επισκέπτονται κάθε χρόνο. Ωστόσο, κάποια από τα ευρήματα που περιλαμβάνει κρίνονται ιδιαίτερα προβληματικά. Στα 215 τ.μ. του κύριου εκθεσιακού χώρου εκτίθενται πίνακες, νεολιθικά εργαλεία, απολιθωμένα ξύλα, αναπαραστάσεις και αντικείμενα, πολλά από τα οποία χαρακτηρίζονται ως επιστημονικά ανακριβή, ενώ είναι εμφανής η κακή τους αισθητική.

Γι αυτό το λόγο και το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ), που συνεδρίασε την Τρίτη, 24 Μαΐου, γνωμοδότησε υπέρ της απομάκρυνσης εκθεμάτων που βρίσκονται εντός και εκτός του κτιρίου, όπως η αναπαράσταση προϊστορικών ζώων, που βρίσκονται στον υπαίθριο χώρο. Αυτό που απομένει τώρα, είναι να γίνει η μουσειολογική - μουσειογραφική έκθεση, η οποία και θα κατατεθεί για έγκριση στο Συμβούλιο των Μουσείων.

*******

Στα «μουλωχτά» χωρίς να μιλήσουν καν με τον άνθρωπο που αξιοποίησε το Σπήλαιο Πετραλώνων και δημιούργησε το Ανθρωπολογικό Μουσείο, προχώρησαν κάποιοι (γνωστοί-) άγνωστοι σε απόφαση ότι πολλά αντικείμενα είναι επιστημονικά ανακριβή, ενώ άλλα αντιαισθητικά. Ούτε λίγο, ούτε πολύ άλλα θα τα πετάξουν κι άλλα θα τα γκρεμίσουν…

Δηλαδή «κοτζάμ» μέλη του ΚΑΣ αποφάνθηκαν σε ελάχιστες μέρες τι είναι επιστημονικά ακριβές; Δεν φοβήθηκαν ότι πολύ σύντομα θα αποκαλυφθεί η παροιμιώδης αγραμματοσύνη τους, για την οποία πάντως πληρώνονται ακόμα στις μέρες μας αδρότατα; Έβαλαν λοιπόν πλώρη να χτυπήσουν το επιστημονικό έργο του Άρη Πουλιανού; Τόσος πια γενιτσαρισμός; Μας εκπλήσσει ακόμα κι εμάς (τους ανθρωπολόγους). Σε αυτού του είδους την κατασυκοφάντηση θα του δώσουν τη δυνατότητα να αμυνθεί ή τελικά έχουν δίκιο και με το παραπάνω οι προαναφερόμενοι Έλληνες bloggers σχετικά με τα παράσιτα; Τι δεν μπορούν να χωνέψουν οι αστοιχείωτοι ότι για πρώτη φορά στον κόσμο ανακάλυψε ο Άρης Πουλιανός τα αρχαιότερα ίχνη απολιθωμένου ξύλου σε ανθρωπογενή ιζήματα; Προφανώς θα ακολουθήσουν κι άλλες συκοφαντικές επιθέσεις. Όσο αντέχουμε θα τους αντιπαλέψουμε υπεραμυνόμενοι (έναντι δυστυχώς του κατ’ όνομα μόνο ΥΠΠΟΤ) της πολιτισμικής κληρονομιάς του τόπου.

Από την άλλη οι ίδιοι μανδαρινοειδείς δεν αναρωτήθηκαν ποίοι δημιούργησαν τα παραπάνω καλλιτεχνήματα, με ποίους συνεργάστηκε ο Άρης Πουλιανός; Πληροφορούμε λοιπόν το κοινό (αφού κανένα ΜΜΕ και οι συν αυτώ δεν τα κατάφεραν) ότι τα αγάλματα φιλοτέχνησε η γλύπτρια Αγγέλικα Καλαντίδη – Κοροβέση, ενώ τους ζωγραφικούς πίνακες ο εκλιπών λαϊκός ζωγράφος Χρήστος Καγκαράς.

Η Αγγέλικα Κοροβέση – Καλαντίδη είναι μια Ελληνίδα γλύπτρια που κατάκτησε το αργυρό μετάλλιο, τιμώντας τα χρώματα της Ελλάδας σε διεθνή διαγωνισμό γλυπτικής που έγινε με θέμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου (βλ. κατωτέρω). Αυτή την καλλιτέχιδα τόλμησαν να κρίνουν οι κρατικοδίαιτοι εγκάθετοι του σάπιου κατεστημένου του τόπου μας… Όταν μάλιστα πριν από λίγα χρόνια αιτήθηκε στο ΥΠΠΟ να προβεί σε επανέκθεση των προθηκών μετά των ευρημάτων, οι περισπούδαστοι "ξερόλες" ούτε καν καταδέχτηκαν να στείλουν απάντηση... Το περιζήτητο παραθέτει τα εξής λεπτομερή βιογραφικά στοιχεία:

Από το 1975 έχει πάρει μέρος σε εκθέσεις υπαίθριες και εσωτερικού χώρου. Τιμήθηκε από το Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών. Το 1982 διακρίθηκε με την ανάθεση του Μεταλλίου των Πανευρωπαϊκών Αγώνων. Το 1993 έκανε ατομική έκθεση στην Αίθουσα Τέχνης Εποχές. Βραβεύτηκε από το Σύλλογο Γλυπτών και από το Δήμο Αθηναίων για το έργο της "Επικοινωνία" που βρίσκεται στη λεωφόρο Μεσογείων. Επίσης βραβεύτηκε από το Ιταλικό Κοινοβούλιο και τον Ιταλικό Οργανισμό Τουρισμού. Διακρίθηκε για την εικονογράφηση τριών βιβλίων από τον Οργανισμό Διδακτικών Βιβλίων και για τα μετάλλια της Συνόδου Κορυφής των κρατών-μελών της ΕΟΚ 1994. Αντιπροσώπευσε την Ελλάδα στην 4η Διεθνή Τριεννάλε Γλυπτικής στη Γαλλία το 1995, 1997 Mνημείο για τους ξεριζωμένους εκ Πόντου και M. Aσίας, στα N. Mουδανιά Xαλκιδικής και συμμετείχε στο Forum της Ελλάδος ως τιμώμενης χώρας, στη Φρανκφούρτη στη 53η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου, 2001.

Εξάλλου συμμετείχε στην έκθεση με τίτλο "2004 Αναζητώντας την Ολυμπιακή Ιδέα" που οργάνωσε ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων. Η Κριτική Επιτροπή της έκθεσης βράβευσε και επέλεξε το έργο της Paz (ειρήνη) για τη συλλογή της Δημοτικής Πινακοθήκης. 2003 ART ATHINA Ατομική έκθεση - Αίθουσα Τέχνης Εποχές. 2003-2004 SonART-Olympics'' Έκθεση Multimedia με την οποία η Γραμματεία Τύπου και το Μουσείο Βορρέ εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Ευρώπη και Αμερική ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων 2004. Η έκθεση ταξιδεύει Κολωνία - Ουάσιγκτον - Λος Άντζελες - Μαδρίτη - Χάγη - Παρίσι - Λονδίνο -Βρυξέλλες κατά τη διάρκεια των αγώνων στο Αττικό Άλσος, στην Αρχαία Ολυμπία και στο Ρέθυμνο. 2005 Διάκριση σε Παγκόσμιο διαγωνισμό - Αμερικής - Ελλήνων γλυπτών ανάμεσα σε 19 χώρες. 2006 Συμμετέχει σε εκθέσεις σε όλη την Κίνα στο "Contest for the Landscape sculptures of the Beijing 2008 Olympic Games". Διακρίνεται σε αυτόν τον παγκόσμιο διαγωνισμό (συμμετοχή 49 Χώρες 2500 προτάσεις) με 11 έργα. της (είναι η μοναδική καλλιτέχνης με τόσα πολλά έργα ). Το σύνολο των έργων που επελέγησαν είναι 340 γλυπτά. 2007 Στο Art-Act παρουσιάζεται το έργο της από τον Γιάννη Κολοκοτρώνη (καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης στο Πολυτεχνείο Θράκης) σε διάλογο με το κοινό.

EPΓAΣIEΣ THΣ

1976- 78 Συνεργάζεται με ανθρωπολόγους και παλαιοντολόγους και δημιουργεί αναπαραστάσεις- αναστηλώσεις του αρχανθρώπου και ζώων της εποχής του. ( Βρίσκονται στο Ανθρωπολογικό Μουσείο Πετραλώνων Xαλκιδικής ).
1982 Ανακοινώνει την εργασία της αυτή στο A' Πανελλήνιο Συνέδριο Ανθρωπολογίας.
1981 Σχεδιάζει και επιμελείται την κατασκευή των προθηκών του Ανθρωπολογικού Μουσείου Πετραλώνων.
1981-1985 Διδάσκει στη Μέση Εκπαίδευση.
1990 Διδάσκει Γλυπτική στο Εργαστήριο Σύγχρονης Τέχνης, που λειτουργεί παράλληλα με την Mπιενάλλε "Χρυσής Ολυμπιάδας" στην Κω.
1993 Σχεδιάζει βιομηχανικό αντικείμενο για την Kraft General Foods/Hellas.
1994 Δημιουργεί τα μετάλλια της Συνόδου Κορυφής των Κρατών Μελών της EOK.
1996 Προτομή Μ. Αλεξάνδρου Γενική Τράπεζα Ελλάδος
1996 Προτομή Ουρανίας Κοκκίνου στη Λευκωσία Κύπρου
1996 Προτομή Ησιόδου στην Άσκρη Θηβών
1997 Mνημείο για τους ξεριζωμένους εκ Πόντου και M. Aσίας, στα N. Mουδανιά Xαλκιδικής.
1997 Προτομή Μελίνας Μερκούρη στο Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη
1998 Μνημείο "Εθνικής Αντίστασης", Κορακόλιθος Βοιωτίας

Για τον Χρήστο Καγκαρά από πλήθος αφιερωμάτων ένα απόσπασμα: Τα έργα του πλησιάζουν τα 6000, καθιστώντας τον έναν από τους πιο σκληρά εργαζόμενους Έλληνες καλλιτέχνες. Αρκετά έργα του κοσμούν γκαλερί τόσο στην Ελλάδα όσο και ιδιωτικές πινακοθήκες στο εξωτερικό. Η αντιστασιακή του δράση στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής αποτυπώθηκε στα έργα του. Αποτελούσε ένα καλλιτέχνη που ισορρόπησε μεταξύ της λαϊκής και νεοβυζαντινής γραφής, διατηρώντας στο ακέραιο τόσο το βιωματικό πόνο όσο και την ελπίδα σε κάθε του στιγμή, όντας ο τελευταίος μάλλον λαϊκός ζωγράφος από το μακραίωνα κύκλο του μεταβυζαντινού λαϊκού εικαστικού πολιτισμού. Η απόφαση του Γαλλικού Ινστιτούτου να τον παρουσιάσει με αναδρομική έκθεση στο αθηναϊκό κοινό είναι ίσως η πιο δικαιολογημένη ενέργεια. Συλλαμβάνει τη φύση επ’ αυτοφώρω και από κει αναδύεται ο μαγικός ρεαλισμός, η γοητεία της αμεσότητας, οι πεποιθήσεις των μορφοπλαστικών του αναζητήσεων και τα διλήμματα, η ασίγαστη ελληνική εικαστική του αντιστασιακή συνείδηση και ο θερμός ιδεολογικός κύκλος του αντάρτικου με κορυφαίο την τραγωδία του Άρη Βελουχιώτη, τον άγιο των βουνών της Ρούμελης, που τον σμίγει διαχρονικά και ετεροχρονικά στις ζωγραφικές συνθέσεις του με τον Πάτερ Κοσμά, τον Καραϊσκάκη, τον Παπαφλέσσα και τους Κολοκοτρωναίους πάνω στ’ άλογά τους αρματωμένους και αιωρούμενες ψυχές στις κορυφές του “Ολύμπου”.

Πάντως αυτή δεν είναι η πρώτη προσπάθεια καταστροφής καλλιτεχνικών θησαυρών ζωγραφικής στο Σπήλαιο Πετραλώνων. Η Αυγή στις 20/10/1996 είχε γράψει: "Σκεπάζονται με ασβέστη τοιχογραφίες εν έτει 1996" και τελευταία στιγμή αποτράπηκε τότε το ανοσιούργημα. Σήμερα τι επιφυλάσσει το μέλλον;

Συμπερασματικά

Για όσους δεν γνωρίζουν να διαβάζουν πίσω από τις ειδήσεις και ανάμεσα στις γραμμές: Η αποδόμηση του επιστημονικού έργου του Άρη Πουλιανού και των καλλιτεχνικών αναπαραστάσεων των Κοροβέση και Καγκαρά, πέρα από το να ικανοποιεί σκοτεινά ανθελληνικά κέντρα, «δικαιολογεί» κι ένα σωρό κρατικά έξοδα για την πληρωμή άχρηστων μεν αδηφάγων δε μελών διαφόρων συμβουλίων. Ανοίγει επίσης το δρόμο για άλλα παρόμοια συμβούλια, αλλά και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις εργολάβων αφενός για να κατεδαφίσουν τα προηγούμενα έργα και αφετέρου να "φτιάξουν" καινούργια στα πλαίσια της τακτικής του «ράβε - ξήλωνε». Κι όλα αυτά εν όσο η χώρα βυθίζεται όλο και περισσότερο στο χάος, αλλά οι εκλεγμένοι (ή/και «εκλεκτοί») πλην όμως διορισμένοι νεογενίτσαροι συνεχίζουν (τι άλλο;) το χαβά τους…