THE DISTRIBUTION OF STONE TOOL-TYPES AND THEIR TECHNOLOGICAL EVOLUTION THROUGHOUT THE STRATIGRAPHIC SEQUENCE OF PETRALONA CAVE

By Dr Nickos A. Poulianos

The evidence coming from the study of the Lower Palaeolithic findings, discovered into the stratigraphic sequence of Petralona cave (Northern Greece, Macedonia, Khalkidiki), i.e. about 0,8 to 0,6 m.y.a., indicates that as a general rule the stone tools fit to the primordial “prae-Achelean” technology. At the same time however two facts are also worth of mentioning: On one hand an almost rapid technological micro-evolution from the lower to the upper layers, and on the other hand a small percentage of some sporadic and very modern features, reminding even those of Upper Palaeolithic, are observed. Since the antecedent 1-2 million years are almost technologically “steady”, and all Petralona stone tools belong to the same stratigraphic body, such an “unexpected” status leads to the conclusion that by the beginning of Middle Pleistocene caverns have provided new, more comfortable and secure habitats, during very cold environmental conditions, leading to Homo sapiens biosocial evolution.

Η ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΛΙΘΙΝΩΝ ΕΡΓΑΛΕΙΟΤΥΠΩΝ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΞΕΛΙΞΗ ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΤΗΣ ΣΤΡΩΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΠΕΤΡΑΛΩΝΩΝ

Τα στοιχεία που προέρχονται από τη μελέτη των ευρημάτων της Κάτω Παλαιολιθικής εποχής, που ανακαλύφθηκαν στη στρωματογραφική ακολουθία του Σπηλαίου Πετραλώνων (Β. Ελλάδα, Μακεδονία, Χαλκιδική), δηλ. περίπου 0,6-0,8 εκ. ετών, δείχνουν ότι κατά κανόνα τα λίθινα εργαλεία ταιριάζουν με την αρχέγονη «προ-Αχελαία» τεχνολογία. Συγχρόνως όμως δύο δεδομένα αξίζει επίσης να επισημανθούν: Αφενός μια ταχεία τεχνολογική μικροεξέλιξη από τα κατώτερα προς τα ανώτερα στρώματα, και αφετέρου η ύπαρξη ενός μικρού ποσοστού μερικών σποραδικών και πολύ σύγχρονων γνωρισμάτων, τα οποία θυμίζουν ακόμα και εκείνα της Άνω Παλαιολιθικής. Καθότι τα προηγούμενα 1-2 εκατομμύρια χρόνια είναι σχεδόν τεχνολογικά «αμετάβλητα», και όλα τα λίθινα εργαλεία του Σπηλαίου Πετραλώνων ανήκουν στην ίδια στρωματογραφική ενότητα, με μια τέτοια «απροσδόκητη» κατάσταση (εικόνα) προκύπτει το συμπέρασμα ότι κατά τις αρχές του Μέσου Πλειστόκαινου (700.000 χρόνια – ή/και λίγο νωρίτερα στο τέλος του Κάτω Πλειστόκαινου) τα σπήλαια παρέχουν νέα, πιο άνετα και ασφαλή καταφύγια, κατά τη διάρκεια πολύ ψυχρών περιβαλλοντικών συνθηκών, οδηγώντας στη βιοκοινωνική εξέλιξη των σύγχρονων ανθρώπων (Homo sapiens).